In een relatie , getrouwd of niet dit moet je lezen!!!!
HUWELIJK
Ik kwam thuis in de avond, mijn vrouw serveerde het eten, ik hield haar hand vast en zei, ik heb iets te vertellen. Ze ging zitten en at rustig. Ik had de pijn in haar ogen al waargenomen. Plots wist ik niet hoe ik mijn mond moest openen. Maar ik moe...st haar laten weten wat ik dacht. Ik bracht het onderwerp rustig .. Ik wil een ec
htscheiding!
Ze leek zich niet echt te ergeren aan mijn woorden, ze vroeg me zachtjes .. waarom?
Ik ontweek haar vraag. Dit maakte haar boos. Ze gooide de eetstokjes en schreeuwde tegen me, je bent geen man! Die nacht hebben we niet met elkaar gepraat. Ze huilde. Ik wist dat ze wilde weten wat er gebeurd was met ons huwelijk. Ik kon haar nauwelijks een deftig antwoord geven, ik had mijn hart verloren aan Jana. Ik hield niet meer van mijn vrouw. Ik had medelijden met haar! Met een diep gevoel van schuld, heb ik een echtscheidingsakkoord opgesteld waarin stond dat ze ons huis, onze auto en 30% van de aandelen van mijn bedrijf mocht hebben.
Ze keek er even naar en scheurde het in stukken. De vrouw die tien jaar van haar leven aan mij heeft gespendeerd was voor mij een vreemde geworden. Ik vond het erg met haar verspilde tijd, energie en de moeite maar ik kon niet terug nemen wat ik zei over Jana, dat ik zoveel van haar hield. Tenslotte schreeuwde ze luid voor mij, dat was wat ik had verwacht. Voor mij was haar huilen eigenlijk een soort van vrijheid. Het idee van een echtscheiding die mij had geobsedeerd door een aantal weken bleek nu steviger en duidelijker.
De volgende dag, kwam ik weer heel laat thuis en zag ik haar iets schrijven aan de tafel. Ik ging meteen naar bed en viel erg snel in slaap omdat ik moe was na een drukke dag met Jana. Toen ik wakker werd, was ze nog steeds aan het schrijven, het kon me terug niet schelen, dus viel ik snel terug in slaap.
In de ochtend presenteerde ze haar scheidingsvoorwaarden: ze wilde niets van mij, ze vroeg me wel een maand lang een normaal leventje te leiden voor onze scheiding. Haar redenen daarvoor waren eenvoudig: onze zoon had zijn examens en ze wilde hem niet verstoren met ons gebroken huwelijk.
Dit was begrijpelijk voor mij. Maar ze had iets meer, ze vroeg me haar te herinneren aan hoe ik haar uit onze kamer droeg net zoals op onze trouwdag.
Ze vroeg of ik haar een maand lang elke morgend van onze slaapkamer naar de voordeur wou dragen. Ik dacht dat ze gek werd. Ik accepteerde haar vreemde aanvraag, gewoon om onze laatste dagen samen mee te maken hoe dat zij wou. Ik had Jana verteld over de echtscheidingsvoorwaarden van mijn vrouw. Ze lachte luid en vond dat het gek was. Ze zei : maakt niet uit welke trucjes ze probeert, ze zal de echtscheiding tegemoet gaan.
Mijn vrouw en ik hadden geen lichamelijk contact meer sinds mijn scheidingsvoorstel. Dus toen ik haar naar buiten droeg op de eerste dag, bleken we beide heel onhandig. Onze zoon klapte achter ons, "papa houdt mama in zijn armen" . Zijn woorden gaven me een gevoel van pijn. Vanuit de slaapkamer naar de woonkamer, vervolgens naar de deur, liep ik meer dan tien meter met haar in mijn armen. Ze sloot haar ogen en zei zachtjes, onze zoon niet vertellen over onze scheiding. Ik knikte en voelde me een beetje van streek. Ik zette haar neer buiten de deur. Ze ging naar de bushalte om te wachte op haar bus naar het werk. Ik reed alleen naar het kantoor.
Op de tweede dag ging het veel gemakkelijker, zowel voor mij als voor mijn vrouw. Ze leunde op mijn borst. Ik rook de geur van haar blouse. Ik kwam tot het besef dat ik een lange tijd niet normaal had gekeken naar mijn vrouw. Ik besefte ook dat ze niet meer jong was. Er waren fijne rimpels op haar gezicht, grijze haren begonnen .. Voor een minuut vroeg ik me af wat ik haar had aangedaan. Op de vierde dag, toen ik haar optilde, voelde ik een gevoel van vertrouwelijkheid terug keren. Dit was de vrouw die al tien jaar van haar leven aan mij heeft gegeven. Op de vijfde en zesde dag, realiseerde ik me dat ons gevoel van vertrouwen weer groeide. Ik had hierover niets aan Jana verteld. Het werd gemakkelijker om haar te dragen en de maand ging snel.
Op een ochtend was ze aan het kiezen wat ze moest dragen. Ze probeerde een paar jurken maar ze vond de geschikte niet. Ze zuchte, al mijn jurken zijn groter geworden. Plotseling besefte ik dat ze na al die tijd dunner was geworden, dat was waarschijnlijk ook de reden waarom ik haar makkelijker kon dragen. Toen drong het tot me toe .. Ze hield zoveel pijn en bitterheid in haar hart achter. Onbewust stak ik mijn hand uit en raakte haar hoofd.
Onze zoon kwam op dit moment binnen en zei : " Papa, het is tijd om mama naar buiten te dragen " . Voor hem was het een gewoonte in zijn leven geworden, het zien dat zijn vader zijn moeder naar buiten droeg. Mijn vrouw gebaarde naar hem om dichter naar haar te komen en omhelsde hem stevig. Ik draaide mijn gezicht weg omdat ik bang was dat ik misschien van gedachten zou veranderen op dit laatste moment. Toen hield ik haar in mijn armen, weg van de slaapkamer.. door de woonkamer, naar de gang. Haar hand omhelsde mijn nek zacht en natuurlijk. Ik hield haar lichaam stevig vast, het was net als ons huwelijksdag. Maar haar veel lichter gewicht maakte me verdrietig. Op de laatste dag .. toen ik haar in mijn armen hield, kon ik nauwelijks een stap bewegen. Onze zoon was al naar school. Ik hield haar stevig vast en ik zei, ik had niet gemerkt dat ons leven intimiteit ontbrak.
Ik reed naar het kantoor .... Sprong snel uit de wagen zonder de autodeuren op slot te doen. Ik was bang dat ik van gedachte zou veranderen bij elke trage beweging .. Ik liep naar boven. Jana opende de deur en ik zei tegen haar: Sorry, Jana, ik wil de scheiding niet meer.
Ze keek me verbaasd aan en raakte mijn voorhoofd. Heeft u koorts? Vroeg ze. Ik nam haar hand van mijn hoofd. " Sorry Jana, ik zal niet scheiden van mijn vrouw ". Mijn huwelijksleven was saai omdat zij en ik de kleine details niet waarderen in ons leven, niet omdat we niet meer van elkaar houden. Nu realiseer ik dat sinds ik haar in mijn huis droeg op onze trouwdag dat ik haar moet vasthouden tot de dood ons scheidt.
Plotseling leek Jana wakker te worden. Ze gaf me een harde klap en daarna sloeg ze de deur dicht en barstte in tranen uit. Ik liep naar beneden en reed weg.
Onderweg stopte ik bij de bloemenwinkel , bestelde ik een boeket bloemen voor mijn vrouw. De verkoopster vroeg me wat ze moest schrijven op de kaart. Ik glimlachte en schreef " Ik zal u elke ochtend naar buiten dragen tot de dood ons scheidt " . Die avond kwam ik thuis, bloemen in mijn handen, een glimlach op mijn gezicht .. Ik ren de trap op, uiteindelijk gewoon om mijn vrouw dood op bed te vinden.
Mijn vrouw vocht al maanden tegen kanker en ik had het niet door omdat ik te druk bezig was met Jana. Ze wist dat ze snel zou sterven en ze wilde me redden tegen de negatieve reacties van onze zoon in het geval dat we zouden zeggen da we wilde scheiden. Uiteindelijk ben ik een geliefde man in de ogen van mijn zoon.
De kleine details in uw leven zijn de dingen die echt belangrijk zijn in een relatie. Het is niet het huis, de auto, het geld op de bank.. Deze dingen creëren gunstige dingen voor geluk maar vinden geen geluk in hunzelf. Dus maak tijd voor uw partner en doe deze kleine dingen om een intieme relatie op te bouwen. Heb een gelukkige relatie..
Veel mislukte dingen in het leven zijn mensen die het opgeven maar niet beseffen dat ze dicht bij succes waren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten