Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat ik steeds weer en bij iedere gelegenheid,
op het juiste moment en op de juiste plaats ben.
Dat alles wat gebeurt goed is.
Vanaf dat moment heb ik rust.
Nu weet ik dat men dat VERTROUWEN noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
kon ik accepteren dat emotionele pijn en lijden
slechts waarschuwingen voor me zijn, dat ik niet mijn waarheid leef.
Nu weet ik dat men dat AUTHENTICITEIT noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
ben ik ermee opgehouden naar een ander, beter leven te verlangen.
Ik kon zien dat alles om me heen een uitnodiging is om te groeien.
Nu weet ik dat men dat RIJPEN noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
ben ik ermee opgehouden mezelf van mijn vrije tijd te beroven.
Ik ben opgehouden met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst.
Op het moment doe ik slechts dat wat me vreugde en plezier brengt,
waar ik van hou en wat mijn hart blij maakt.
Op mijn manier en in mijn eigen tempo.
Nu weet ik dat men dat EERLIJKHEID noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me was.
Van eten, mensen, dingen en situaties,
van alles dat me steeds maar weer naar beneden trok, weg van mezelf.
In eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme,
nu weet ik dat het ZELFLIEFDE is.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
ben ik gestopt met altijd gelijk willen hebben.
Daardoor heb ik me steeds minder geïrriteerd.
Nu weet ik dat men dat NEDERIGHEID noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
heb ik geweigerd nog langer in het verleden te leven en me zorgen te maken om de toekomst.
Nu leef ik alleen nog maar in het ogenblik, daar waar alles gebeurt.
Zo leef ik op dit moment iedere dag en noem het BEWUST ZIJN.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat mijn denken me klein en ziek kan maken.
Op het moment dat ik mijn hart liet spreken echter werd mijn verstand, mijn denken, een belangrijke partner.
Deze verbinding noem ik nu DE WIJSHEID VAN HET HART.
We hoeven niet meer bang te zijn om ons bloot te geven,. Ook hoeven we geen conflicten met onszelf en anderen te vrezen:
zelfs sterren botsen weleens op elkaar en juist daardoor ontstaan er weer nieuwe.
Nu weet ik: DAT IS HET LEVEN…
|
| Als ik dood ga, huil maar niet Als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is de heimwee die ik achterliet, dood ben ik pas als jij die bent vergeten. En als ik dood ga, treur maar niet ik ben niet echt weg moet je weten het is het verlangen dat ik achterliet dood ben ik pas als jij dat bent vergeten. En als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is maar een lichaam dat ik achterliet dood ben ik pas als jij mij bent vergeten dood ben ik pas als jij mij bent vergeten. Bram Vermeulen Onderstaand gedicht vind ik uitzonderlijk mooi en kan je ook beschouwen als een liefdesgedicht: Voor een dag van morgenWanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind, dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad, hoe lief ik je had. Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo liefhad als ik jou. Hans Andreus
Geschenk van mijn vader
Wij zaten samen, zwijgend,
bij het vuur, mijn lieve vader en ik.
Bij elk klokgetik kwam zijn
stervensuur nader en nader.Hij was rustig en goed; lijk de moeder die haar kindje heeft gedekt tot de kin en die heengaat op lichten voet, stil en verblijd. Zo wist hij zijn denken en daden bedolven onder Gods warme barmhartigheid. Hij stond langzaam van zijn zetel op, recht en sterk lijk hij had geleefd. Zijn fijne hand op mijn hand: een nevel over ontwakend land. Toen heeft hij zijn laatste daad gedaan: hij gaf me zijn uurwerk, eenvoudig, zonder één woord en monkelend is hij te rust gegaan. Maar, toen ik hem zacht naar het bed geleidde, wist ik hoe een Engel zingend aanschreed achter ons beide. Want moedig had mijn vader, in mijn handen afstand van daad en tijd gedaan. Trots en wenend ben ik van hem heengegaan. Marnix Gijsen
Indien ik je dragen kon
Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagen lang. Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over leven, over jezelf, over liefhebben en gelukkig worden, dan praatte ik met je uren en dagen lang. Indien ik vrede in je hart kon planten door geduldig te wachten en te hopen tot het zaak van vrede in je openbrak, dan wachtte ik uren en dagen lang. Indien ik genezen kon wat omgaat in het hart aan onmacht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet dan bleef ik naast je staan uren en dagen lang. Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel, ik ben maar een vriend op je weg al uren en dagen lang. En ik kan alleen maar hopen dat je dit weet: je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen als je een vriend hebt voor uren en dagen lang. Marcel Weemaes |
